rozbolały

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (z r. 1840): „Poeta młody, a Włochy tak blisko 1 — Bierz kij pielgrzymi, zwiedź bogów siedlisko — i sztuk kolebkę, pomniki i groby, — i Rzym chrześciański, ten posąg Nioby. — Spiesz, spiesz za Alpy, choćbyś nic nie zyskał, — jak żeś trzydziestu wieków prochy ściskał“. Poeta nie słucha tej zachęty, prochy i groby go nie nęcą. Jakżeż ma z duszą rozbolałą iść płakać nad ruinami — Rzymu; jakżeż ma szukać ognia wiary w dyplomatycznym chłodzie Kurji, która dla pozyskania względów Mongoła odwraca twarz od najwierniejszej strażnicy kościoła, od ukrzyżowanej Polski! Śmiesznym zaś byłby, gdyby obdzierał mury...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.