rozpadanie się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nym. On jest prawodawcą (choć jeszcze w tym okresie bardzo rzadko wydaje ustawy, tak, że prawo przedstawia się jako prawie że wyłącznie zwyczajowe), on jest wodzem siły zbrojnej, on rządzi, on sądzi jako najwyższy sędzia. Władzę swoją wykonuje w przeważnej mierze sam (rządy osobiste). Początkowo ograniczały go rody; w miarę ich rozpadania się władza jego rosła...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kutrzeba, Stanisław 1912. Historya ustroju Polski w zarysie. T. 1, wyd. 3, Lwów : Księgarnia Polska B. Połonieckiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.