rozwielmożnić się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Melanie, mon enfant, tu vas te refroidir... O, szczęście było ogromne — nawet raz — właśnie ostatni raz — gdy się im obojgu kończyły wakacje już, gdy październik się przywlókł, a w olbrzymich alejach padły liście — gdy znowu otoczył ich odwieczny i niezmienny „garnitur“ smutnych pożegnań, a więc — owe umarłe liście i chłód i ostatnie już astry i rezedy — (o, jakie to stare) — i ten dławiec okropnych rozstań w młodych rozwielmożnił się piersiach — otóż wówczas stał się cud — i raz ostatni, pierwszy i jedyny raz, ucałował lilijkę jej ręki — drżąca była i chłodna, jak zwiewny obłok poranny...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Srokowski, Mieczysław 1920. Kult ciała. Dziennik człowieka samotnego, wyd. nowe, Lwów ; Warszawa ; Kraków : Lektor [=reprint Spółki Wydawniczo-Księgarskiej w Warszawie, 1990]
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo