samonarzucony

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ność, którą negatywnie wyraża. Podobnie jak przenośnie Valery’ego zaznaczają przez negację fikcyjny zakres pojęciowy, do którego należą tak owa arbitralność, im silniej sama siebie podkreśla, im ostrzejszym konturem odcina się od możliwości, które powstaniem swym odtrąca, tym wyraźniej o nich napomyka. Innymi słowy, osobowość potencjonalna porusza się swobodnie tylko w łańcuchach samonarzuconej dyscypilny. Absolutna wolność jest jej wrogiem. Żąda form gotowych, które by wywołały i zastosowały na sobie jej drzemiące siły. Jej bezosobowa pycha wyżywa się w podporządkowaniu rygorom tradycji, którą — bez wiary w nią — przyjmuje...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sandauer, Artur 1956. Moje odchylenia, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.