samooskarżyciel

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Gebet; denn was wäre ein Gebet ohne Unterwerfung? Was sich des Gebets schämt, schämt sich der Demuth, und wer sich der Demuth schämt, in dessen Herzen lebt noch die ganze Brut der Selbstigkeit, 1 Obok pierwszego typu mistyka, pożądającego łączności z bóstwem (czy świętymi) wyróżnia jeszcze Heinroth typ drugi, wiecznego samooskarżyciela i pokutnika, wpatrzonego w swoje grzechy; jest to jakby negatyw do tamtego, zasadą zaś jego stanów psychicznych jest obawa, ucieczka przed bóstwem. Heinroth określa ten drugi rodzaj jako religijną melancholię. Zob. ó tym: Der Schlüssel zu Himmel itd. s. 256—257...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
PamL - Pamiętnik Literacki (Lwów / Wro­cław)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.