samooznaczający się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Owa konkluzja, wbrew pozorom, ma niewiele wspólnego z koncepcją muzyki jako znaku „samooznaczającego się”, o której Tibor Kneif37 twierdzi nie bez racji, iż jest absurdem, a można by dodać, że także i samolikwidacją semiotyki...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Polony, Leszek 1986. Poetyka muzyczna Mieczysława Karłowicza. Program literacki, ekspresja i symbol w poemacie symfonicznym, Kraków : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.