samopokaranie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w swym życiu i których nikt nie chce — poza nielicznymi wyjątkami — poczynić powtórnie; mam na myśli doświadczenie związane z rozpaczą oraz z samopokaraniem i paraliżującym lękiem, a także zanik władzy nad ciałem i zanik uciech cielesnych, przeżycie zmieszania i przerażenia, nocne koszmary spowodowane gorączką, kłamliwe przechwałki wywołane zamroczeniem alkoholowym, pułapkę, jaką zastawia otoczenie, nieodgadnione i wrogie, burzycielskie wychowanie, sprzeczne albo błędne, powtarzające się doniesienia; paraliż, samotność, poczucie własnej śmiertelności i niemożność porozumienia się z kimkolwiek są do uchwycenia w tych elementarnych doświadczeniach, jak długo dają znać o sobie, zwłaszcza zaś u innych wywołując dobrowolną, a nawet ojcowską tolerancję, w najgorszym wypadku pogardę, poniżenie albo odrzucenie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jaccard, Roland 1993. Szaleństwo, przekł. S. Cichowicz, Wrocław : Sied­mio­róg
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.