samoporuszający się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) człowiekowi i ujawnia jego istotę. Krótko mówiąc: to wszystko jest zbyteczne, po odjęciu czego reszta wyjaśnia termin definiowany. Taka na przykład byłaby I40b również definicja duszy, gdyby nią była: „samoporuszająca się liczba”2; bo dusza jest właśnie „samoporuszającą się”, jak ją zdefiniował Platon. Albo może użyte określenie jest wprawdzie właściwe duszy, ale nie ujawnia istoty, jeżeli wyraz „liczba” zostanie usunięty. Jak rzecz się naprawdę przedstawia, trudno jasno określić. We wszystkich tego rodzaju przypadkach należy się kierować potrzebą...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Arystoteles 1990. Dzieła wszystkie. T. 1, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.