schamieć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Ludzie się dziwnie zmienili, potracili gust, schamieli, to, co brałam za ich naturalną karnację, zeszło z nich jak farba — zwierzała się Albinowi. Jacy to byli ludzie, skąd się rekrutowali, tego Albin nie wiedział i nie starał się badać. Ogólniki i niedopowiedzenia Wieligockiej rzucały mimo jej wiedzy potępiający wTyrok na niego, on sam podczas jej nieobecności schamiał, wdawał się w ordynarne zabawy z Florą. Co innego włóczenie się z bandą urwisów; piłkę kopał na placyku pod gołym niebem, a nie pod dachem Wieligockiej. Nie rozciągał potępienia na sińce i guzy łapane w ogrodzie, bo nie miał zamiaru rezygnować z piłki, słowa Wieligockiej rzucały jaskrawe światło tylko na miłość, której się wyrzekł, na to, co było i minęło...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ważyk, Adam 1956. Mity rodzinne, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.