spadkowanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w szaty jedynie tylko poezji przyzwoite. Znajdujemy większą część artystów, że błądzą w deklamacji: jedni, że nie mówią, gdzie wypada po prostu biorąc mówić, lecz przeciągle śpiewają, drudzy uważając prozopopeję za przymiot nieodbicie potrzebny, patetyczność biorą za deklamację i używają jej wszędzie bez względu, że położenie roli wymaga czasem zrzeczenia się jej, przyswajają sobie jedną i tę samą formę mowy do wszystkich charakterów i wszelkiego położenia na scenie, nie pamiętając na to, że stopień uczucia naszego lub jego zmiana, nie tyle objawia się w głosie, jak więcej w spojrzeniu, wyrazie twarzy. Przeciwnie, artyści nasi, zasadzają rzecz całą w metrycznym podziale zgłosek, w muzycznym spadkowaniu głosu, zbliżających mowę do śpiewu — i to jest właśnie, co nazwać możemy niewłaściwość deklamacji, nieznajomość rzeczy, niezgłębienie roli, nieumiejętne niezastosowanie właściwej deklamacji do myśli autora...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Abdański, Adam 1982. Romans z miasteczkiem, Łódź : Wyd. Łódzkie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.