staruteńki

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) IMiech nikt nie sądzi, że te rozmowy zostały zmyślone, ani też że zakończyły się zwycięstwem: najczęściej klęską. Nigdy się też do nich nie przygotowywałem; wiodłem je na ulicy, na przystanku autobusowym, w kawiarni, w szkole, rzadziej w domu, mieszka bowiem w moim sąsiedztwie staruteńki już ksiądz, którego gorszą przychodzący do mnie młodzi ludzie: gorszą go swym ekscentrycznym wyglądem, gorszą go tym, że nigdy przed nim nie chwalą Pana Boga, a prawdopodobnie w Pana Boga rzadko który z nich wierzy, gorszą go porą dnia: „porządna” młodzież wie, kiedy do księdza się przychodzi; nade wszystko gorszę przezacnego emeryta ja sam i gdy przejeżdżająca przez moje miasto studentka z dzieckiem zatrzymała się u mnie na kilka godzin, by dziecko obsuszyć i przebrać, ono zaś ignorując wyraźnie powagę miejsca — księże mieszkanie — jęło płakać do wilgoci nową przydając wilgoć, a przede wsżystkim zdrad2ając swoją u mnie obecność, miarka się przebrała: z ubolewaniem musiał czcigodny mój sąsiad stwierdzić, że jego podejrzenia i przewidywania się wreszcie spełniły...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.