straganiara

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Klasyczna straganiara, aż napięta z wiecznej gotowości do rozrób, do wrzasku. Twarda cwana twarz podmiejskiego człowieka. No cóż, to rzeźbił Majewski. Takie zawsze są u Majewskiego twarze Chrystusów, przekupek, zapaśników, tancerzy od olendra, aniołów, grzeszników wyściganych z raju...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Strońska, Anna 1981. Tyle szczęścia dla szewców, wyd. 2, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.