stryj-wuj

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Zanika posługiwanie się zaimkiem apelatywnym „wyu w odniesieniu do osoby starszej czy uznawanej przez szacunek za taką, nawet w odniesieniu do osób równych wiekiem, a często i młodszych, gdy się je chce uszanować. Dzieci nigdy nie mówiły do rodziców ani krewnych inaczej jak przez wy. Dopiero po wojnie zaczęto to zmieniać pod wpływem języka miejskiego. Zanika używanie różnicujące stryj-wuj, stryjenka-wujenka — ciotka — swak (jej mąż). Zanikają ludowe nazwy roślin, zwierząt (gacopiyrz — 'nietoperz5), perz już nie nazywa się koci logion, fazy księżyca mają nazwy literackie zamiast siastacek, łostatnio ćwiertka. Pozostają nazwy pól, dróżek leśnych czy parceli w lesie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
BPTJ - Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ję­zy­ko­znawczego (Kraków / Wrocław / War­szawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.