stróż-duch

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wieku, zwali jego geniuszem. Wyraz ten znamy i posługujemy się nim; ale dlatego właśnie może on snadnie powód dać do nieporozumień. Należy mocno zapamiętać, że geniusz rzymski jest to coś zupełnie oryginalnego, czego nie spotyka się w innych religiach i czego zatem niepodobna w drodze analogii ze zjawiskami u innych narodów wytłumaczyć. Nie jest to przede wszystkim to, co my obecnie zowiemy geniuszem — swego rodzaju stróż-duch, towarzyszący nam w naszej pielgrzymce życiowej; ten ostatni jest to transcendentalne pojęcie greckie, spotykające się już u Hezjoda, które poprzez wierzenia ludowe dostało się do neoplatonizmu, a stamtąd do chrześcijaństwa, przy czym wyraz łaciński genius był tylko przekładem greckiego dajmon. Nie jest to również i dusza — mniejsza...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zieliński, Tadeusz 1971. Szkice antyczne, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.