strętwiały

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wiersze, którymi siebie i kochankę wsławi”. Tak, mistrzem jest Mickiewicz, tego ci nie przeczę; Żaden z nas mową lacką jak ten wieszcz nie włada: Czuję, co uczuć zdolne jest serce człowiecze, A tworząc, tyle życia tworom swoim nada, Że gdyby z wieków mrokiem przyrodzenia siła Zmieniając skład śmiertelnych, ich czucia zmieniła; Gdyby ich odrodzenia przekształcając hasło, Dla strętwiałych miłości uczucie zagasło, Ród nasz przeistoczony i obcy, niestety, Tej przynęcie, której dziś drogie lata święci, Znalazłby wtedy w rymach wielkiego poety Obraz tych wrzących żarów, tych lubieżnych chęci, Tej pociechy, słodyczy, szczęścia i rozkoszy; Znalazłby ślad wulkanów ustawnie buchcących, Tej walki namiętności, która spokój płoszy, I 	zlania w jednę duszę dwóch dusz gorejących!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kaleta, Roman (wyb.) 1980. Sensacje z dawnych lat, wyd. drugie udoskonalone i poszerz., Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.