stulanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) już wewnątrz wozu. Teraz mu się lepiej przyjrzała dostrzegając czarne, podstrzyżone wąsiki i nabrzmiałe usta. Kapelusz z małym rondem miał nasunięty na tył głowy. Ramiona wąskie i spadziste, stulanie ciała, ruchy kobiece. Pomógł jej wysiąść, wziął od niej niesione paczki i prowadząc ją po śliskim chodniku osłaniał swoją parasolką...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kuczyński, Bogusław 1938. Starzy ludzie. Powieść, Warszawa : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.