stygijski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) dopiero popełniła największą nieostrożność. Otwarła puszkę, by sobie zabrać trochę piękności dla przypodobania się Amorowi: „Lecz nie było tam ani piękności, ani też nic innego, jeno grobowy sen, iście stygijski, który natychmiast po zdjęciu przykrywki wypuszczon, ogarnął ją mgłą senną, członki jej opanował wszystkie, a powaliwszy ją w samym chodzie i na samej ścieżce, owładnął nią do cna. Leżała tak nieruchoma, i niczem innem nie była, jak...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.