szarpanina

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) To jak gdyby prorocza przepowiednia na czasy Saskie, a dalej zaś na wiek XIX. „Rozproszą się jako mrówki Lachowie moi, a ziemia ich pójdzie na szarpaninę różnym narodom.” Pod koniec przecież, po nowych i jeszcze surowszych upomnieniach, Korona Polska zwraca głos już nie do synów swoich, ale do Boga; Lament staje się rozmową z Nim samym; wnętrz ności macierzyńskie się wzruszyły, groźba przechodzi w prośbę, gniew w płacz, a ta, co zrazu konając i błogosławić synom nie chciała, teraz ich broni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.