szlachetczyna

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) olbrzymia kurna izba była w tej chwili prawie pusta. Stara karczmarka — podobno Cyganka, którą ksiądz Suryn znał już z poprzednich swoich podróży — stała w kącie, podparta w boki, a przy końcu dębowego stołu siedział mały, chudy szlachcic szaraczkowy i z wielkim apetytem wyjadał kapustę z miedzianego kociołka. Ojciec Suryn drgnął na widok tego szlachetczyny i wesołość go opuściła; nie dlatego, żeby się przestraszył, alboli wiedział, kto to jest. Nie, spotkał go po raz pierwszy w życiu — ale poczuł od razu do szlachcica...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Iwaszkiewicz, Jarosław 1980. Dzieła. Opowiadania. T. 3, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.