słodkomowny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) szcze w XIX w.: „Mam na uwadze zwrot: «prawniś słodkomowny», wskazujący, iż twórcą wiersza był zapewne Adam Naruszewicz” (s. 183). Otóż nie wiem, kto był tym „twórcą”, ze względu jednak na dobro młodszych badaczy pragnę wyjaśnić, że epitet „słodkomowny” tylko pozornie wygląda na jeden z typowych neologizmów Naruszewicza. W rzeczywistości „słodkomowny” (dulciloąuus) to wyraz używany już przez Zimorowicza, spotykany w „Zabawach Przyjemnych i Pożytecznych” (XIV, 1776, s. 384:...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.