słońce-wiatr

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Został smak pewnej podniosłości. Zmieszany z uczuciem pokory wobec zbielałej na słońcu-wietrze kolumny, wbitej w ziemię jak marmurowa oś, wokół której obraca się Roma dawna i Roma dzisiejsza. Dla mnie wtedy to była oś całego świata...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Więź - Więź (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.