tęschnota

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) KONSONANTYZM Wymiany k : ch: „Tęschno“ Zar. 42; Sł. H. II, 47, 85, 253; „tęschnica“ Pam. III, 234; „tęschnota“ Zar. 285; „za synem się stęscbniła“ Pam. I, 127; „stęschniło mi się“ Z b. ch. I, 359; „stęschniło się jej“ Sł. H. II, 44; „zatęschni“ H. Z. 22; „zatęschniła“ Z b. ch. III, 37; „z utęschnieniem“ Pam. I, 397; Sł. H. I, 248. Obok tego: „tęskniła“ W. H. 261; „tęsknota“ Wrz. 75...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.