tragiczność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kała nad ich krzywdami; Zebrzydowski, Lubomirski byli bohaterami, obrońcami swobód; ale nieprzyjaciele króla Michała, którzy złego zrobili nierównie mniej, niż tamci, byli buntownikami, zdrajcami. Jak ten Michał wart był tego zapału! Nie ma on nawet tej tragiczności, jaką miewają ludzie nieudolni, że słabość swoją czują i nad nią cierpią, a tym sposobem rozbrajają, zyskują litość i sympatyę. Ale słabość Michała nie jest nawet taką, jak słabość Ryszarda II w Szekspirze; co się na dworze myśli i robi, to Olszowskiego głową tyłko — o królu historya tyle może powiedzieć, że się ożenił z arcyksiężniczką, że nie z jego winy może, ale za niego Polska straciła Kamieniec i zawarła haniebny pokój buczacki, że jemu Turek posłał kaftan hołdownika, i że umarł z przejedzenia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.