uszczęśliwiacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ten niewczesny uszczęśliwiacz innych spragniony jest sam nieosiągalnej pełni szczęścia, myślał Momy, wpatrzony zimnym wzrokiem w Cesarza. Za czym przerwał milczenie, cytując chłodnym, precyzyjnym, stylizowanym nieco głosem owo słynne już proroctwo cesarskie i uzupełniając je własnym, zaczepnym pytaniem : — Czy nie mógłbyś mi, Ludwiku, wyjaśnić, skąd wzięły się w tobie przeczucia zbliżającej się wojny?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Neumann, Alfred 1938. Drugie cesarstwo, przeł. A. Liefeld, Warszawa : Rój
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.