wagnerka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) s. 63 w. 15 od góry Wagnerka — „dorożka elegancka, wynajmowana przez wykwintną publiczność“ (Słownik Języka Polskiego, Karłowicza). W tekście Prusa jednak tej „wykwintności“ nie widać. Nazwa pochodzi od właściciela dorożek . Wagnera. (W nrze 11 „Kolców“ czytamy np.: „Oni wsiedli w trzy dryndy Wagnera.“)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Prus, Bolesław 1956. Kroniki. T. 1. Cz. 1, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.