wdumać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) III p. I 136, 144: pcdziwięś na gwiazdę; nie pośpiał — Zm. VI 105 (prowinc jonalizm); przydybać — «S. sr. I 43 i in.; tumanić się — Be. IV 235: jary się tumanią Dymnej kurzawy przesiąknięte złotem; wdumać się — Be. XI 202: wdumał się i wpatrzył w pole; wyrezać — S. sr. III 209: wyreżą się wzajemnie; zobaczyć — P. i N. (rzut pierwotny): czym gdzie zabaczył pleśń — ‘przeoczył’...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Boleski, Andrzej 1956. Słownictwo Juliusza Słowackiego (1825-1849), Łódź : ŁTN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.