wiatr-złośnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) b) Dość charakterystyczne i częste jest użycie zaimka co jako wskaźnika zespolenia zdania podrzędnego. W języku literackim mamy do czynienia z zaimkiem względnym który, oto przykłady: „Są wśród wrogów, obcych i dalekich tacy, co nas nie potępiają” I, 282, „to radość dziecka, co dużo cierpiało” II, 309, „Wiatr-złośnik nawet, co skacze ze źdźbła na źdźbło, przysiądzie na najbliższym kłosie” IV, 155, „plusk deszczu, co poczyna lecieć, bić, siec” IV, 146, „bizoza, co płaczącymi warkoczami niebu i wiecznemu słońcu skarżyła się” IV, 164, „i ta cera smagława twarzy, co zdradzała kipienie krwi” IV, 166, „duch-leśnik, co rwie artystów-Europejczyków” IV, 189, „człowiek, 1414 J. Okoniowa, Polskie przyimki gwarowe. Znaczenie przestrzenne i czasowe, Wroc...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kupiszewski, Władysław 1990. Język Dzienników Stefana Żeromskiego, Warszawa ; Kraków : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.