wieloludowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Polskę zapisał na karcie Rosji człowiek z pogranicza, używając po temu swojej biografii i europejskiego romantyzmu. Pochodził z prowincji, ale z prowincji był każdy osiadły na ziemi szlachcic. Jego Polska jest więc szlachecka. Prowincja ta była wielonarodowa; sam zresztą nie chciał przynależeć do jednego tylko narodu. Stąd w jego Polsce są i białoruscy poganie, i owdowiali uniccy księża, i Żydzi-muzykanci. To Polska wieloludowa. Nie miał już dokąd wrócić, więc jego Polska jest niematerialna. Nosił ją w swoim sercu i otaczał czcią, którą wyrażał w języku modlitwy. Jest więc ona Chrystusem Narodów, Maryją, matką. Z tej matki zrodził się poeta, a zarazem ona wyznacza jego tożsamość...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Grudzińska-Gross, Irena 1995. Piętno rewolucji. Custine, Tocqueville i wyobraźnia romantyczna, przekł. B. Shallcross, Warszawa : Wyd. Nauk. PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.