witrykus

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) „Czasopismo prawno-historyczne”, t. XI (1959), s. 9—51. W. Wójcik, Prawo celibatu w Polsce średniowiecznej, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne”, t III, z. 2, 1957, s. 153—225. S. Sołtyszewski, Geneza instytucji witrykusów w polskim ustawodawstwie synodalnym, oraz tego samego autora — Powoływanie witrykusów w polskim ustawodawstwie synodalnym (oba artykuły w:) „Prawo Kanoniczne”, t. II, 1959, s. 341—357, 425—438. W. Abraham, Zawarcie małżeństwa w pierwotnym prawie polskim, Lwów 1925. W. Rubin, Lud w polskim ustawodawstwie synodalnym do rozbiorów Polski, (w:) „Sacrum Poloniae Millenium”, t II, 1955, s. 131—164. P. Kałwa, Powstanie i rozwój polskiej kolędy jako daniny kościelnej, Lwów 1933...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.