wojskowo-junkierski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) musieli tytułować „księżmi-junkrami“. Co prawda, proboszcz w mojej rodzinnej wsi nie był junkrem, nie był też człowiekiem bogatym; należąc jednak do starej, mieszczańskiej rodziny, reprezentował w swojej osobie i domostwie dumę, ducha kastowości oraz uciechy zasiedziałego mieszczaństwa. Uważał się za arystokratę i z całą swobodą łączył godność duchowną z pewnymi nawykami wojskowo-junkierskimi; albowiem wtedy nic jeszcze nie wiedziano ani o nazwie, ani o istocie owego modnego konserwatyzmu, jaki wniosły później różne małe traktaciki. W domu było hałaśliwie i wesoło; pa...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Keller, Gotfryd 1955. Zielony Henryk. Powieść. T. 1-2, przedł. I. Czermakowa, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.