wokacja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ma pan Zagłoba jedno zmartwienie: oto „złość ludzka“ nieraz go „o miłość do gorących napojów posądzała“, a on pić nie lubi. Gdy co pół minuty woła „miodu 1 panie Michale!“, toć oczywiście czyni to dla kompanji, przy której, jak wiadomo, i śmierć miła. Albo te posądzenia o żarłoczność! Także złość ludzka... Jakże! na księdza miał wokację „jako człek spokojny i wstrzemięźliwy“, byłby z pewnością został kanonikiem, nieszczęściem z młodu podobały mu się podwiki...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wojciechowski, Konstanty 1925. Henryk Sienkiewicz (Henryk Sienkiewicz. Protoplasta Zagłoby. Żywioł subjektywny w trylogji Sienkiewicza. Wojsko pol­skie u Sienkiewicza), Lwów ; Warszawa : Książnica-Atlas
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.