wpółironiczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Niedalej jak wczoraj „wschodzącym słońcem Krakowa” nazwał Aloisa kolega i przyjaciel Wilibad Basser, częsty gość w domu Oesterreicherów nawet pod jego nieobecność. Komplement wpółżartobliwy, a wpółironiczny matka bierze w całości serio. Wilibad jest bardzo zdolny, ale Alois jeszcze bardziej. Ma dopiero dwadzieścia jeden lat, a już ukończył na Akademii Krakowskiej wydział lekarski. Ba! wykładał nawet na Akademii wete...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Grzybowska, Krystyna 1969. Kronika rodzinna, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.