współgracz-partner

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ła. Ówczesne poetyki zalecały „mówienie prawdy w nieprawdzie”, a stojące na granicy fikcji i prawdy opisane wyżej konstrukcje semantyczne nadawały się do tego celu. Pozwalały odejść od prostego wykładu moralistycznego. Odbiorca romansu stawał się już nie tylko obserwatorem-słuchaczem, ale i współgraczem-partnerem. Jego pozycja zbliżała się do pozycji czytelnika literatury dzisiejszej. Gdy sam dochodził do subtelnie mu zasugerowanych ukrytych prawd — wierzył w nie. O ileż więc doskonalsze narzędzie służyło ówczesnej propagandzie religijnej niż równolegle zresztą występująca w tej samej Nadobnej Paskwalinie technika nanizywanych na wątek, prostych w konstrukcji, drobnych, umoralniająćych exemplów. A przecież zarówno te exempla jak i wiel...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sarnowska-Temeriusz, Elżbieta (red.) 1980. Studia o metaforze. I, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.