współplemiennik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wcale. Obrażony przez Saksonów książę obotrycki Mściwoj, chcąc uzyskać pomoc Lutyków, nie mógł inaczej dokonać tego, jak przybywszy do grodu Ratarów, zwołać cały lud i przed nim sprawę swą wytoczyć (r. 1001). Zgromadzeni rzekli: Według zasług twoich cierpisz, gardząc bowiem swymi współplemiennikami, umiłowałeś ród Sasów wiarołomny i chciwy. Przysiąż nam, że ich opuścisz, a my z tobą staniemy. I przysiągł im.“ (Helmold — Bogusławski)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kisielewski, Józef 1939. Ziemia gromadzi prochy, wyd. drugie, Poznań : Księgarnia św. Wojciecha
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.