wtórość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Historycznych początków tych dyscyplin można doszukiwać się w cirtes dicendi, tzn. gramatyce, retoryce i dialektyce, których nauczano w średniowiecznych szkołach europejskich, od dziewiątego wieku n.e., w postaci tzw. trivium. Charles S. 	Peirce w nowy sposób ujął owe artes dicendi — mianowicie jako działy nauki, którą nazwał ,rsemeiotic” — i usystematyzował je jako dyscypliny traktujące znaki odpowiednio jako Pierwszość, Wtórość i Trzeciość. Wyróżniał on gramatykę spekulatywną i logikę krytyczną, będące następczyniami dialektyki, i metodeutykę —...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pelc, Jerzy (red.) 1994. Znaczenie i prawda. Rozprawy semiotyczne, Warszawa : Wyd. Nauk. PWN ; Zakład Semiotyki Logicznej UW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.