wygubianie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Autor jest dosyć bezbronny wobec swojego bohatera. Ukazuje nam go nadaremnie w różnych framugach czasu, poszukując wariantu w wygubianiu czasu epicznego z powieści, przy pomocy takiego np. zwrotu, jak „wspomnienia mię pieką“. Z mebli, z zegara, z pory nocnej wydobywa się ten zmięty czas i szeleści w ciszy życia apatycznego i bezczasowego. Każdy bezwład życia może służyć takiej retrospekcji pozornie umotywowanej. U Boguszewskiej jest to konanie, gdzie indziej może to być wojenny okres śmierci cywilnej. To przesuwanie się przeszłości przez teraźniejszość może być równie kunsztowne jak nieprzekonywające, np...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
ZWrocł - Zeszyty Wrocławskie (Wrocław)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.