wyharatać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) i był zdany tylko na siebie, wiesz, jak to jest. Nie pamiętam, czy pod murem browaru, czy trochę bliżej leżał ten gruby Iwaśka Około-Kułak, rozłożony jak długi i zagarniał ramionami, jak by chciał sobie powiosłować w tej bryi zaprawionej śniegiem, odwlokłem go na bok i dałem napić się z manierki, ale już niedługo pewnie pociągnął, a na ulicę wyskoczył mi wtedy jakiś baudinst, wygarnąłem mu z przysiadu, aż fiknął i zrobiło mi się w końcu tak jakoś nijako, bo kiedy szedłem tam tak, jak kazał Karpatka, do przodu, właśnie do przodu i wcale nie opieszale, jak mi się zarzuca, to nasi zajęli cyrkuł, wypuścili tych pięciu ludzi Natańczyka przygotowanych do transportu, przeczyścili magazyny, z czego się dało, i zanim tam dotarłem, posłyszałem jeszcze, jak Tuchocki wyharatał z cekaemu do Niemców nadbiegających z odsieczą od strony garnizonu i już było całkiem po robocie. Karpatka nadleciał niby szatan i krzyczy, rozpraszać się! krzyczy, Niemcy idą, rozpraszać się!!!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Odojewski, Włodzimierz 1962. Zmierzch świata, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.