wykradacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Biskupa przejął dreszcz. Wiatr gwizdał. Przemókł do suchej nitki. Ukląkł, stary człowiek, i tak długo kopał ziemię szuflą w pocie czoła, aż wygrzebał kości swoich przodków, przysypał dół ziemią i przeczołgał się z powrotem pomiędzy grobami, wykradacz trupów, od trzydziestu lat biskup Segovii, złodziej kości, i przeskoczył stękając przez mur, poczuł zimną rękę na karku, przewrócił się, leżał na ziemi, półżywy ze strachu. W końcu podniósł się, wrócił do swego pałacu, wsiadł na muła, pojechał do Francji, pojechał do Rzymu do Ojca Świętego, padł na kolana, zaszlochał rozdzierająco, jeden starzec przed drugim starcem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kesten, Hermann 1969a. Ferdynand i Izabela. Zwycięstwo demonów, przeł. M. Wisłowska, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.