wyrzeczenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wprawdzie zrujnował sobie zdrowie bezsennością, pracą, walką z niedostatkiem, ale raz zabrawszy się do dzieła, postanowił wszystko mu poświęcić. Przyznam się wam, moi panowie, że młodzieniec ten miał tak porywającą wymowę, wiarę tak silną w to, co przedsięwziął dokonać, wyrzeczenie się tak wielkie, a nadzieje tak rozległe, że acz mi się zdał monoraanem, nie mogłem się oprzeć chwilowemu wpływowi, jaki wywarł na mnie; byłbym ostatnią koszulą z nim się podzielił. Szczęściem zostało mi coś...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.