zachybotanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Otóż „stary” bał się okropnie, że mu się „mały” kiedyś utopi. Wyglądał, drżąc z niepokoju, z werandy między filary, zaopatrzony w lunetę. Śledził każdy ruch, każde zachybotanie czółna, każde zachwianie stojącego w nim syna. W strachu, że mu się „mały zmarnuje”. Nie umyślnie, broń Panie Boże, ale przypadkiem, przez nieuwagę, zwykły pech. „On taki...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kuśniewicz, Andrzej 1985. Mieszaniny obyczajowe, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.