zacukać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Czytelnik-warszawianin czuje się niepomału zakłopotany i dopiero zajrzawszy do tekstu francuskiego rozumie, co znaczy „zacukał się”: il reflechit un instantl Nieczęsto, ale przecież może czytelnika z Warszawy niejedna jeszcze taka niespodzianka w „Bibliotece Boya” spotkać. Boy włada trzydziestu stylami i ma spichlerz polszczyzny tak bogaty, jak mało kto z rówieśnych mu pisarzy, ale przecież i on chował się w pewnej tylko prowincji, w pewnym środowisku i — tak, jak każdy z nas — przyswoił sobie różne wyrazy, stanowiące własność tylko środowiska prowincji i nie zdaje sobie sprawy z tego, że dla znacznej części rodaków wyrazy te są obce. Zwykłe zjawisko życia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.