zadręczać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Później, gdy uświadomiłem sobie, kim naprawdę jestem, zadręczałem się wspomnieniem Ruth. Kiedyś spotkałem na ulicy dziewczynę tak podobną do niej, że myślałem, iż oszaleję. Wypełniło mnie wielkie szczęście. Gotów byłem paść do jej nóg przy wszystkich. Te same włosy, pochylenie głowy, ruchy rąk. Proszę pana, przyspieszyłem kroku, bojąc się, że zniknie wśród tłumu. Może zainteresuje pana, że było to w Warszawie, w lecie czterdziestego trzeciego roku...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rogowski, Wiesław 1963. Spotkanie na skraju cienia, Gdynia : Wyd. Morskie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.