zadumić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Sam siedząc w krzesłach, ujrzał ją w jednej z lóż. Była cudnie ubraną, z »gęstym lasem piór« na głowie. »Bogaty sznurek diamentów okrywał jej szyję. Dwie ogromne zausznice bardziej jeszcze obciążały jej uszy, niż one zdobiły; łańcuch dużych soliterów nakształt ładownicy z prawego jej łona na lewe spadał... Tyle zbytku i blasku zadumiło mię a razem i przestraszyło«...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hoesick, Ferdynand 1923. Paryż, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.