zamiotnąć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) przed nimi. Matka — jak jeszcze teraz Gienia dobrze to pamięta — stała przy piecu z dużą kopyścią i cichawym głosem mówiła coś do ojca, który akurat przypalał sobie fajkę końcem tlącej się drzazgi, ale zapatrzony prawie nieruchomym wzrokiem gdzieś przed siebie, robił wrażenie zupełnie głuchego na słowa matki, bo nawet głową jej nie kiwał, jak miał zwyczaj często to robić bez względu, czy zgadzał się z nią, czy nie. Matka mimo to dalej coś mówi, peroruje, nawet kopyścią w nagłym porywie gniewu zamiotnie w powietrzu, jakby ją zaczynało denerwować to uporczywe milczenie ojca, a ponieważ na piecu błyskotli się tak mała lampka, że prawie cała izba tonie w lekkim półmroku, ani jedno jej nie dostrzega, ani drugie, zwłaszcza że obróceni byli do niej bokiem, zaś ona, jak przekroczyła próg, tak ani drgnie z tego lęku przed nimi, cóż dopiero, żeby się miała odzywać...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Morton, Józef 1980. Całopalenie. Powieść, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.