zasłocić się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Umilkła, po czym, przeciągając się leniwie, westchnęła: — Teraz to bym sobie potańczyła! Ależbym potańczyła!... Już bym nie była głupia jak wtedy. Trzeba było zatańczyć najpierw z Herodem, a potem z kim bym chciała... Teraz idą nudne wieczory i tylko bym spała. Zasłociło się i słychać tylko bębnienie deszczu w rynnach. Jeszcze pół biedy, póki był pan. Jakoś wszystko wtedy inaczej wyglądało. Pan przyszedł do kuchni niby po kawę, porozmawiał, sam się zaśmiał i innych rozśmieszył... Kiedy mówił cdś uczonego, to zaraz dodawał: „Nic sobie z tego nie rób, moje dziecko...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Truchanowski, Kazimierz 1961. Młyny boże. Niepokój, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.