załupić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w XV w. złupić : słupić), przestarz. 'łupiąc rozbić, rozrąbać; zdjąć, ściągnąć z czegoś zewnętrzną warstwę np. skórę’; za-łupić, u L. bez przykładu 'łupiąc zarwać, zerwać, zadrzeć’, dial. załupił 'zabił5 (ustnie z Jaksie koło Miechowa); cz. loupiti loupim 'rabować, grabić’ (już stcz. lupiti liipu od XIV w.), dial. łoupit 'pozbawiać łupiny, obierać, łuskać, łuszczyć’, moraw. Mpit 'bić’ (Bartoś 188, Swćr&k Karlovicke nńfeći, 1957, 123), słowac. tópif łiipim 'grabić, rabować, odbierać przemocą’, dial...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sławski, Franciszek 1975-1982. Słownik etymologiczny języka polskiego. T. 5, Kraków : TMJP
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.