zbeczeć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) męłło mu się wśród zębów. Nie byl ani wesoły ze psoty, ani rad z zuchwałości — wciągnięty w siebie przystępował i przystępował, wolno a zsuwisto po uboczy, przychylony i diabelnie ostrożny. Dopadł owcę zza ogrodzenia, jedną ręką za wełnę na leżeniu, drugą za nos, by nie zbeczała, podniósł bez żerdź, zarzucił jak mógł na plecy i ramię i chyłkiem w zwyrt najśmiglejszy w górę skoczył. Psy się nie ruszyły. Dopiero rad się stał, bo dokazał śtuki nad śtukę, zuchwałości nad zuchwałość, bystrego serca nad bystre. Już mu dygo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Przerwa-Tetmajer, Kazimierz 1952. Maryna z Hrubego. Cz. 1. Legendy Tatr, wyd. nowe, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.