ziemia-lubka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Oto ziemia-lubka, czeka na gospodarza, a on nie ma czasu, diabli go po pagórach noszą, wojuje — westchnął jeden z dziadów wskazując na schnącą działkę pod jare. v Szli obok roli i każdy schylał się, brał suchą, pachnącą wiosennym słońcem grudkę ziemi, rozcierał ją na dłoniach, przytłumiał dech...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szołochow, Michał 1955. Cichy Don. T. 3-4, tłum. W. Rogowicz, A .Stawar, wyd. 6, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.