ziemianin-sarmata

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) się rozkłada i zakłamuje. Wydaje się nawet przez długi czas, że pisze jakiegoś parodystycznego „Pana Tadeusza” okupacyjnego, epopeję obżarstwa, lekkoduchostwa, pychy i totumfactwa, bezwładu i upiększającej to wszystko patriotycznej legendy. To drobny ziemianin dogorywa na naszych oczach, uwikłany w długie, rozgałęzione, proustowskie zdania; ziemianin-Sarmata, którego bankructwo moralne dokonuje się w atmosferze półkolaboracji z okupantem, którego mity rycerskie leżą wraz z porzuconą bronią w zakamarkach, toną na bagnach, pokrywają się rdzą. A ta kompromitacja, w...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Burek, Tomasz 1971. Zamiast powieści, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.