zrąbnica

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ale obok nich występują w „To lubię“ prowincjonalizmy i wyrazy ze stanowiska obowiązującej wówczas estetyki nazbyt już „prozaiczne“ i „gminne“, by można je było znaleźć w wierszu jakiegokolwiek szanującego się poety. Są tu zatem i takie rodzynki jak: zarostek, chróśniak, bies, ksyka, zrąbnica, wrzeszczeć, zadaje (biczem), dyszel, szruba, — ba, nawet całe wyrażenia w rodzaju: „roztwiera gębę i wytrzeszcza oczy“. W świetle klasycystycznego postulatu „szlachetności“ wyrazów było to już przestępstwo zgoła nieprzystojne. Zgorszenia z tego powodu nie mogły — oczywiście — okupić sąsiadujące z nimi słowa z tak legalnym paszportem sentymentalizmu jak „zefiry“ lub „larwa“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
PamL - Pamiętnik Literacki (Lwów / Wro­cław)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.